Το Πανεπιστήμιο της Σόφιας (Πανεπιστήμιο του Αγίου Κλήμεντος της Οχρίδας της Σόφιας) είναι το παλαιότερο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Βουλγαρία.

Ιδρύθηκε την 1η Οκτωβρίου 1888.

Το κτήριο του πανεπιστημίου κατασκευάστηκε μεταξύ 1924 και 1934 με την οικονομική υποστήριξη των αδελφών Evlogi Georgiev και Hristo Georgiev.

Γλυπτά των αδερφών υπάρχουν σήμερα στην πρόσοψη.

Το Πανεπιστήμιο της Σόφιας έχει έκταση 18.624 τ.μ. και συνολικά 324 εγκαταστάσεις.

Το Πανεπιστήμιο της Σόφιας έχει 16 σχολές και τρία τμήματα, όπου φοιτούν 14.000 φοιτητές.

Επιπλέον, διαθέτει ένα πανεπιστήμιο βιβλιοθήκη, University Press, ένα κέντρο υπολογιστών, ένα αθλητικό κέντρο και πολλές άλλες δομές.

Ο σημερινός πρύτανης είναι ο Ivan Ilchev.

Το Πανεπιστήμιο της Σόφιας κατατάσσεται στην 593 σειρά στον κόσμο και την 227η στην Ευρώπη από την παγκόσμια επίσημη Κατάταξη των Πανεπιστημίων.

Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε 10 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Βουλγαρίας, για να χρησιμεύσει ως κύριο μοχλό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Βουλγαρία. Αρχικά, είχε 4 βασικούς και 3 έκτακτους καθηγητές και 49 φοιτητές.

Ιδρύθηκε ως παιδαγωγική υψηλού επιπέδου, εξελίχθηκε σε ανώτερη σχολή και μετά σε πανεπιστήμιο το 1904.

Ο πρώτος πρύτανης ήταν ο γλωσσολόγος Aleksandar Teodorov-Balan.

Σε βάθος χρόνου το Πανεπιστήμιο της Σόφιας, δημιούρησε τρεις σχολές.

Την Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας (από το 1888), ένα Τμήμα Μαθηματικών και Φυσικής (από το 1889) και την Νομική Σχολή (από το 1892) .

Διδάχτηκαν μαθήματα όπως Ιστορία, γεωγραφία, σλαβική φιλολογία, φιλοσοφία και παιδαγωγική, μαθηματικά και φυσική, χημεία, φυσικές επιστήμες και δίκαιο.

Οι πρώτες γυναίκες, 16 σε αριθμό, έγιναν δεκτές στο πανεπιστήμιο το 1901, και η 25η Νοεμβρίου (8 Δεκεμβρίου N.S. ), την ημέρα του Αγίου Κλήμη της Οχρίδας, έγινε επίσημη αργία του πανεπιστημίου.

Το 1907, ο Prince Ferdinand που άνοιξε το Εθνικό Θέατρο, αποδοκιμάστηκε από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Σόφιας, και έτσι το πανεπιστήμιο έκλεισε για 6 μήνες και όλοι οι εκπαιδευτικοί απολύθηκαν.

Τον Ιανουάριο του 1908 όπου εκλέχθηκε νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Aleksandar Malinov τέθηκε ξανά σε λειτουργία. Κατά την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, 1.379 φοιτητές (725 άνδρες και 654 γυναίκες) είχαν εγγραφεί στο πανεπιστήμιο.

Το 1917 ιδρύθηκε η Ιατρική σχολή. Ακολούθησε η Σχολή Γεωπονίας μετά το 1921, η Κτηνιατρική Σχολή και τέλος το 1923 η Θεολογική Σχολή.

Το 1922-1923, το Πανεπιστήμιο της Σόφιας είχε 111 έδρες, 205 καθηγητές και βοηθούς και 2.388 φοιτητές, εκ των οποίων 1.702 άνδρες και 686 γυναίκες.

Σταθμός στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας ήταν η 30 Ιουνίου 1924, όταν εξασφαλίστηκαν οικονομικοί πόροι από τους αδελφούς Evlogi Georgiev και Hristo Georgiev.

Η πρυτανεία χτίστηκε το 1907 σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Henri Bréançon, ο οποίος είχε κερδίσει τον οικονομικό διαγωνισμό.

Τα σχέδια αναπτύχθηκαν από τον Nikola Lazarov και αναθεωρήθηκαν από τον Yordan Milanov, ο οποίος διηύθυνε επίσης την κατασκευή, αλλά δυστυχώς πέθανε πριν από την επίσημη έναρξη του στις 16 Δεκεμβρίου 1934.

Η πρώτη διδακτορική διατριβή του πανεπιστημίου πραγματοποιήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1929 στις φυσικές επιστήμες από τον Vasil Tsankov .

Η δεύτερη στη χημεία, και ακολούθησε η τρίτη των 1η Ιουλίου 1930 από τον Aleksandar Spasov. Το 1930-1931, το πανεπιστήμιο είχε τέσσερις Δόκτορες.

Μετά τις πολιτικές αλλαγές της 9ης Σεπτεμβρίου του 1944 και την ανάδειξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, έγιναν ριζικές αλλαγές στο πανεπιστημιακό σύστημα της χώρας.

Εκείνη την εποχή, μεταξύ 1944-1945 παρακολουθούσαν τα μαθήματα του πανεπιστημίου 13.627 μαθητές, που διδάσκονται από 182 καθηγητές και 286 βοηθούς. Κομμουνιστές καθηγητές αντικατέστησαν στα υψηλότερα κλιμάκια της πανεπιστημιακής αρχής, άλλους που δεν ήταν του κόμματος.

Τρεις νέες σχολές που ιδρύθηκαν το 1947, ένα της δασοκομίας, ένα της ζωοτεχνίας και ένα της οικονομίας τα οποία αποκόπηκαν τα επόμενα χρόνια μετά τις μεγάλες αλλαγές που σημειώθηκαν, σε ξεχωριστές σχολές.

Το 1988 στον εορτασμό των εκατό χρόνων του Πανεπιστημίου της Σόφιας ονομάστηκε Ανταρκτική, ώς δείγμα εκτίμησης για την συμβολή του πανεπιστημίου στην εξερεύνηση της Ανταρκτικής.